غزال زیاری: اگر سال ۲۰۲۴ سال مدل‌های زبانی بزرگ (LLM) بود، سال ۲۰۲۵ به نظر سال ایجنت‌های هوش مصنوعی خواهد بود. این‌ها سیستم‌های شبه هوشمندی هستند که با استفاده از LLM ها فراتر از ترفندهای معمول تولید متن قابل‌قبول یا پاسخ به درخواست‌ها ظاهر می‌شوند.
ایده کلی این است که می‌توان به یک ایجنت، هدفی سطح بالا (و حتی مبهم) ارائه کرده و آن را به یک سری مراحل عملی تقسیم کرد. وقتی ایجنت هدف را درک کند، می‌تواند همان‌طور که انسان می‌خواهد، برنامه‌ای برای رسیدن به آن هدف طراحی کند.
سارا فریار، مدیر ارشد مالی OpenAI، اخیراً دراین‌باره توضیح داد: «این می‌تواند در حکم یک محقق، یک دستیار مفید برای افراد در زندگی روزمره و حتی مادران شاغلی مثل من باشد. در سال ۲۰۲۵، اولین ایجنت‌های موفقی را خواهیم دید که به مردم در زندگی روزمره کمک می‌کنند.» این دقیقاً مثل داشتن یک دستیار دیجیتالی است.
خانم فریار ادامه داد: «این دستیار دیجیتالی نه‌تنها به دستورات شما پاسخ می‌دهد، بلکه می‌تواند یاد بگیرد، با شرایط تطبیق پیدا کند و مهم‌تر از همه، اقدامات معناداری برای حل مشکلات از طرف شما انجام دهد». به‌عبارت‌دیگر، یک Moneypenny (نوعی دستیار پیشرفته با توانایی‌های خارق‌العاده.)
آیا ایجنت‌ها، LLM ها را کنار می‌زنند؟
پس چرا این دستیاران خودکار، ناگهان به‌عنوان یک دستاورد بزرگ مطرح‌شده‌اند؟ ممکن است واقعیت این باشد که صنعت فناوری، میلیاردها دلار برای ساختن LLM ها هزینه کرده باشد ولی هنوز به هیچ بازده قابل قبولی در این سرمایه‌گذاری دست نیافته است. آیا این به معنی بی‌فایده بودن LLM هاست؟ حقیقت این است که LLM ها برای افرادی که درزمینهٔ زبان کار می‌کنند و همچنین برنامه‌نویسان کامپیوتر واقعا مفید است ولی در بسیاری از صنایع، هنوز مثل یک راه‌حل در جستجوی مشکل است.
ورود ایجنت‌های هوش مصنوعی ممکن است این روند را تغییر دهند. استفاده از LLM به‌عنوان بلوک‌های اصلی ایجنت‌های مجازی که می‌توانند به شکل مؤثر توالی‌های پیچیده سازمان‌ها را تشکیل می‌دهند، ممکن است مقاومت‌ناپذیر باشد. شاید هم در صنعت فناوری این‌گونه استنباط می‌شود.
مک کینزی، مشاوره بزرگ مورد تائید مدیران عامل شرکت‌ها هم همین‌طور است. باربلز مک کینزی، ایجنت هوش مصنوعی، از فکر به عمل می‌رود؛ چراکه هوش مصنوعی، ایجنت‌ها را قادر ساخته تا از مدل‌های پایه برای اجرای گردش‌های کاری پیچیده و چندمرحله‌ای در یک دنیای دیجیتال استفاده کنند.
اطلاعات، به‌منزله سوختی است که شرکت‌ها را به حرکت درمی‌آورد و آن‌ها از هر فناوری‌ای که روش هوشمندانه‌تری برای مدیریت آن ارائه می‌کند، استفاده می‌کنند.
اگر واقعاً این اتفاق بیفتد، ممکن است لازم باشد در مفروضاتمان درباره اینکه چگونه هوش مصنوعی جهان را تغییر می‌دهد تجدیدنظر کنیم. نگرانی و دغدغه فعلی این است که این فناوری چه بر سر افراد یا بشریت (یا هر دو) خواهد آورد؛ اما اگر شرکت مک کینزی درست بگوید، ممکن است تأثیر طولانی و عمیق‌تری از طریق تغییر شرکت‌ها توسط عوامل هوش مصنوعی رخ دهد و درنهایت، ماشین‌هایی برای مدیریت پیچیدگی و تبدیل اطلاعات به تصمیم‌گیری وارد عمل خواهند شد.
هنری فارل، دانشمند علوم سیاسی، با ذکاوت خاصی به نظارت پرداخته و این احتمال را مطرح کرده است. او استدلال می‌کند که LLM ها موتورهایی برای خلاصه کردن و ایجاد حجم وسیعی از اطلاعات مفید هستند. ازآنجایی‌که اطلاعات در حکم سوختی هستند که شرکت‌های بزرگ را به کار می‌اندازند، آن‌ها از هر فناوری که روشی هوشمندانه‌تر و زمینه‌ای‌تر برای مدیریت اطلاعات ارائه می‌کند استفاده می‌کنند (دقیقاً برخلاف داده‌هایی که در حال حاضر پردازش می‌کنند.)
فارل در ادامه گفت: «شرکت‌ها LLM ها را به روش‌هایی فنی و کسل‌کننده استفاده می‌کنند، اما آن‌ها واقعاً مهم هستند. سازمان‌های بزرگ زندگی ما را شکل می‌دهندو با تغییر آن‌ها، زندگی ما نیز به روش‌های بی‌شمار به‌ظاهر غیر هیجان‌انگیز اما قابل‌توجه تغییر خواهد کرد.»
داستان روشن است. بسیاری از فناوری‌ها در بدو ظهور، یک فناوری انقلابی به نظر می‌رسند؛ درست مثل ChatGPT در سال ۲۰۲۲؛ اما بعد از مدتی تبدیل به یک بخش روتین و جدایی‌ناپذیر از زندگی می‌شوند؛ حالا هم به نظر می‌رسد که ظهور ایجنت‌های هوش مصنوعی ساخته‌شده از مدل‌های GPT از یک الگوی مشابه پیروی کنند و سازمان‌هایی که آن‌ها را جذب کرده‌اند نیز به‌نوبه خود، تکامل خواهند یافت و سپس جهان ممکن است به این ضرب‌المثل معروف برسد: «ما ابزارهایمان را شکل می‌دهیم و سپس ابزارها به ما شکل می‌دهند.»
منبع: theguardian
۲۲۷۲۲۷
