غزال زیاری: در سال‌های اخیر، موجی از گزارش‌ها درباره ساخت پناهگاه‌های زیرزمینیِ فوق‌پیشرفته توسط غول‌های فناوری منتشر شده است؛ پناهگاه‌هایی که گاهی شبیه لوکیشن‌های فیلم‌های آخرالزمانی هستند.
طبق گزارش‌های منتشره، مارک زاکربرگ از سال ۲۰۱۴ در هاوایی مشغول ساخت مجموعه عظیمی است که در دل آن یک پناهگاه مستقل از شبکه، با تأمین انرژی و غذای داخلی جاسازی شده است. این پروژه آن‌قدر محرمانه است که کارکنانش قراردادهای عدم افشا امضا کرده‌اند و حتی همسایه‌هایش آن را “غار بت‌من” می‌نامند.
گزارش‌ها نشان می‌دهد او املاک زیرزمینی دیگری نیز در کالیفرنیا خریده و توسعه داده و همین اخبار آتش گمانه‌زنی‌ها را شعله‌ورتر کرده است.
دیگر غول‌های نگران
اما زاکربرگ تنها نیست. روایت‌هایی از “بیمه آخرالزمانی” میان ابرثروتمندان دیگر هم شنیده می‌شود؛ از رید هافمن گرفته تا مدیران سازنده هوش مصنوعی که خانه‌های امنشان را در نیوزیلند آماده کرده‌اند. حتی سم آلتمن و ایلیا سوتسکِوِر، افرادی که در خط مقدم ساخت مدل‌های هوش مصنوعی قرار دارند، بارها از آینده‌ای ابراز نگرانی کرده‌اند که در آن AGI و سپس ASI ممکن است خارج از کنترل انسان عمل کند.
عده‌ای معتقدند این مدیران چیزی می‌دانند که عموم مردم نمی‌دانند: سرعت پیشرفت هوش مصنوعی، رقابت جهانی و احتمال بروز بحران‌هایی که از توان درک امروز ما خارج است. در مقابل، برخی از متخصصان تأکید می‌کنند که هنوز با “هوش شبیه انسان” فاصله زیادی داریم و درباره خیلی از این ترس‌ها بیش از حد بزرگ‌نمایی شده است.
بااین‌حال پرسش بزرگ همچنان باقی است: چرا کسانی که خودشان سازندگان آینده دیجیتال‌اند، چنین وحشت‌زده شده‌اند؟پشت پرده این پناهگاه‌ها چه می‌گذرد و آن‌ها دقیقاً از چه چیزی می‌ترسند؟ برای خواندن ادامه مقاله و کشف بخش‌ها و ماجراهای بیشتر، اینجا کلیک کنید.
۵۸۳۲۱
