به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از رمزارز نیوز، با اوج‌گیری بحران ناترازی برق در کشور، وزارت نیرو بار دیگر صنعت استخراج رمزارز (ماینینگ) را متهم به ایجاد این بحران کرده است. این ادعا با واکنش شدید کارگروه استخراج رمزارز انجمن بلاکچین ایران مواجه شده که آن را بی‌اساس، بدون پشتوانه آماری و موجب تشویش افکار عمومی دانسته است.
فرافکنی به جای حل مسئله
بر اساس آمار خود وزارت نیرو، میزان کمبود برق کشور حدود ۲۷ هزار مگاوات است؛ عددی بسیار فراتر از مصرف ماینینگ در کشور.
کارشناسان معتقدند نسبت دادن تمام بحران برق به ماینینگ، گمراه‌کننده و فرافکنانه است و تنها به تضعیف سرمایه‌گذاری رسمی، سلب اعتماد عمومی و تعطیلی واحد‌های مجاز ماینینگ منجر شده است.
فرصت‌های از دست رفته
ماینینگ در اقتصاد تحریمی ایران می‌توانست سالانه حدود ۶ هزار میلیارد تومان درآمد و ۵ هزار شغل مستقیم برای متخصصان حوزه برق و IT ایجاد کند. اما با محدودسازی‌های شدید و بدون ارائه جایگزین یا راهکار، این فرصت‌ها از بین رفتند. اگر سیاست‌گذاران به جای برخورد سلبی، اجازه احداث نیروگاه توسط ماینرها، استفاده از گاز فلر یا راه‌اندازی نیروگاه‌های متروکه را می‌دادند، اکنون بخشی از ناترازی برق حل شده بود.
ماینینگ خاموش، اما خاموشی پابرجا است!
از اواخر اردیبهشت، ماینر‌های قانونی به طور کامل خاموش هستند. حتی ماینر‌های خانگی نیز داوطلبانه فعالیت خود را متوقف کرده‌اند. با این حال، کشور همچنان با خاموشی‌های گسترده روبه‌روست. این نشان می‌دهد که ماینینگ دلیل اصلی بحران نیست، بلکه دلایل عمیق‌تری وجود دارد.
عوامل واقعی بحران برق
کارشناسان صنعت برق ۷ عامل اصلی برای ناترازی برق کشور معرفی می‌کنند:
۱. اتلاف گسترده در شبکه فرسوده توزیع:
حدود ۶ هزار مگاوات برق (معادل مصرف تهران) در شبکه توزیع از بین می‌رود. این رقم، بسیار بیشتر از اتلاف در کشور‌های پیشرفته است.
۲. راندمان پایین نیروگاه‌های حرارتی:
نیروگاه‌های حرارتی کشور راندمانی زیر ۴۰٪ دارند و سال‌هاست محل مناقشه بین وزارت نیرو و نفت هستند.
۳. افزایش مصرف ناشی از مهاجرت بی‌برنامه:
رشد جمعیت ناشی از حضور مهاجران بدون پیش‌بینی و برنامه‌ریزی باعث افزایش مصرف برق شده است، بدون آنکه وزارت نیرو برای آن چاره‌اندیشی کند.
۴. بدهی‌های سنگین وزارت نیرو:
بدهی ۱۵۰ هزار میلیارد تومانی این وزارتخانه به بخش خصوصی مانع جدی سرمایه‌گذاری در حوزه برق شده است.
۵. حمایت نامتناسب از تولیدات داخلی پرمصرف:
قوانین فعلی موجب عرضه لوازم خانگی پرمصرف داخلی شده که در عمل، مونتاژ خارجی هستند. این سیاست، مصرف برق کشور را تا ۲۰٪ افزایش داده است.
۶. بی‌توجهی به توسعه تجدیدپذیرها:
با وجود ظرفیت بالا، ایران تنها ۱۵۰۰ مگاوات نیروگاه تجدیدپذیر دارد؛ بسیار کمتر از کشور‌هایی مانند ترکیه و امارات با جمعیت مشابه یا کمتر.
۷. عدم اجرای طرح‌های صرفه‌جویی:
وزارت نیرو اقدام موثری برای فرهنگ‌سازی یا تشویق به مصرف بهینه نکرده و همواره مسئولیت را بر دوش مصرف‌کنندگان یا صنایعی، چون ماینینگ انداخته است.
درخواست فعالان ماینینگ
فعالان این صنعت خواهان اجرای مصوبات قانونی برای استفاده از گاز‌های فلر، بهره‌مندی از گواهی صرفه‌جویی انرژی در بورس، و ایجاد فرصت‌های برابر سرمایه‌گذاری هستند. آنها تاکید دارند که ماینینگ می‌تواند به راه‌حلی برای بحران انرژی تبدیل شود، به‌شرطی که به‌جای سرکوب، با سیاست‌های مدبرانه و تعامل‌محور مواجه شود.
جمع‌بندی
مسئله اصلی برق کشور، نه ماینینگ، بلکه ساختار فرسوده، بدهی‌های مزمن، ضعف مدیریت و بی‌توجهی به ظرفیت‌های داخلی است. تخریب این صنعت نه‌تنها بحران را حل نمی‌کند، بلکه فرصت‌های اقتصادی، اشتغال و سرمایه‌گذاری را نیز از بین می‌برد. حالا زمان آن رسیده که تصمیم‌گیران با واقع‌بینی و اصلاح ساختار، به جای فرافکنی، به سراغ راه‌حل‌های اصولی و قانونی بروند.
