به گزارش خبرآنلاین، باکتری‌ها میلیون‌ها سال است که در طبیعت کار پردازش را انجام می‌دهند. آن‌ها محیط را حس می‌کنند، داده‌ها را دریافت می‌کنند و واکنش نشان می‌دهند. همین ویژگی باعث شده تا محققان آن‌ها را به‌عنوان «پردازنده‌های زیستی» بازآفرینی کنند. در این سامانه، سلول‌ها مانند تراشه‌های کوچک رایانه‌ای با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند و شبکه‌ای زنده و پویا می‌سازند.
این تلاش تازه در ادامه روندی جهانی در حوزه biocomputing است. در سال‌های اخیر، شرکت‌هایی مانند FinalSpark در سوئیس از سلول‌های مغزی آزمایشگاهی برای ساخت پلتفرم‌های محاسباتی استفاده کرده‌اند. همچنین در استرالیا، شرکت Cortical Labs با معرفی سامانه CL1 توانسته حدود ۲۰۰ هزار سلول مغزی انسان را با تراشه‌های سیلیکونی ترکیب کند.
کاهش چشمگیر مصرف انرژی یکی از مزایای بزرگ این فناوری است. کافی است بدانیم که مغز انسان تنها با مصرف چند وات انرژی عملکردی پیچیده‌تر از ابررایانه‌ها دارد. در عین حال برخلاف سخت‌افزارهای سنتی، سلول‌های زنده می‌توانند به محیط واکنش نشان دهند و حتی الگوهای رفتاری جدید بیاموزند.
البته مسیر پیش‌روی این فناوری بدون چالش نیست. استفاده از سلول‌های زنده در سامانه‌های محاسباتی موضوعات اخلاقی جدیدی را مطرح کرده است. حتی در مورد باکتری‌ها نیز، نگرانی درباره رهاسازی ناخواسته یا تکامل کنترل‌نشده وجود دارد. کارشناسان تأکید می‌کنند مقررات و چارچوب‌های دقیق باید همگام با پیشرفت علمی توسعه یابند.
کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند در آینده شاهد سامانه‌های ترکیبی از زیست و سیلیکون خواهیم بود که می‌توانند توان پردازش دیجیتال و هوش و سازگاری زیستی را در کنار هم داشته باشند.
اگر این فناوری به سرانجام برسد، رایانه‌های آینده نه‌تنها سریع‌تر و کم‌مصرف‌تر خواهند بود، بلکه بخشی از جهان زنده پیرامون ما خواهند شد.
۵۸۵۸
